Calme

برگیر پیاله و سبوی ای دلجوی

فارغ بنشین بکشتزار و لب جوی

کاین چرخ بسی سروقدان مهروی

صدبار پیاله کرد و صد بار سبوی

Sur les rives verdoyantes de quelque agreste ruisseau

Viens t’asseoir, ô ma charmante, avec la coupe et le broc.

Pour ces faïences fragiles, de combien de corps aimés

Le temps, ma tendre beauté, a cent fois pétri l’argile!

Source: KHAYYAM Omar, Quatrains d’Omar Khayyãm, Traduit par Lazard, éd. Iraniansociety, Téhéran, 2006, PP.201-202.