Aliéner les pays colonisés (2)
از گهواره تا قبر به هرچه بنگريم اگر با واژة غربي و شرقي اسم‌گذاري شود مرغوب و مورد توجه و از مظاهر تمدن و پيشرفتگي محسوب، و اگر واژه‌هاي بومي خودي به كار رود مطرود و كهنه و واپسزده خواهد بود. كودكان ما اگر نام غربي داشته باشند مفتخر؛ و اگر نام خودي دارند سر به زير و عقب افتاده‌اند.
خيابانها، كوچه‌ها، مغازه‌ها، شركتها، داروخانه‌ها، كتابخانه‌ها، پارچه‌ها، و ديگر متاعها، هرچند در داخل تهيه شده بايد نام خارجي داشته باشد تا مردم از آن راضي و به آن اقبال كنند.
فرنگي مآبي از سر تا پا و در تمام نشست و برخاست ها و در معاشرت ها و تمام شئون زندگي موجب افتخار و سربلندي و تمدن و پيشرفت، و در مقابل، آداب و رسوم خودي، كهنه‌پرستي و عقب افتادگي است. در هر مرض و كسالتي ولو جزئي و قابل علاج در داخل، بايد به خارج رفت و دكترها و اطباي دانشمند خود را محكوم و مأيوس كرد. رفتن به انگلستان و فرانسه و امريكا و مسكو افتخاري پر ارزش و رفتن به حج و ساير اماكن متبركه كهنه‌پرستي و عقب‌ماندگي است.
بي‌اعتنايي به آنچه مربوط به مذهب و معنويات است از نشانه‌هاي روشنفكري و تمدن، و در مقابل، تعهد به اين امور نشانة عقب‌ماندگي و كهنه پرستي است.
Du berceau à la tombe, tout ce qui portait un nom aux consonances de l’Est et de l’Ouest semblait meilleur, attirait l’attention et surtout, c’était un signe de civilisation et de progrès. Si un terme local était en vigueur, il était rejeté, considéré comme dépassé. Si nos enfants portaient un nom occidental, ils en étaient fiers, mais si c’était un nom de chez nous, ils en avaient honte.
Les rues, les avenues, les magasins, les entreprises, les pharmacies, les bibliothèques, les tissus et autres articles produits à l’intérieur devaient porter un nom étranger pour que les gens en soient satisfaits et les achètent.
L’occidentalisation tous azimuts, étendue au comportement entier, à tous les aspects de la vie, était une cause de dignité, de fierté, de civilisation et de progrès; par contre, les traditions et coutumes qui nous étaient propres, étaient dépassées, symbolisaient le sous-développement et l’attachement aux choses archaïques. Même pour les maladies et les indispositions les plus bénignes curables au pays, on se rendait à l’étranger, condamnant et décourageant ainsi nos propres médecins les Plus compétents. Se rendre en Angleterre, en France, en Amérique et à Moscou était honorable, alors que se rendre au Hajj et en d’autres lieux sacrés était démodé et arriéré.
L’indifférence envers les choses de la religion et de la spiritualité était signe d’intellectualisme et de civilisation; par contre, s’y attacher était un signe d’archaïsme et de sous-développement.
Une partie du dernier message de l’Imam Khomeyni
Source: Imam Khomeyni, Le dernier message, Ed. Fondation pour l’édition et la publication des œuvres de l’Imam Khomeyni, Téhéran, 2010, PP.45-46.
Articles Relatifs:
Aliéner les pays colonisés (1)
Renforcez les liens d’amitié avec les religieux
L’isolement des religieux, le plan diabolique des grandes puissances
Une recommandation aux peuples affligés par des gouvernements corrompus
