La guerre, un don de Dieu

اين جنگ و تحريم اقتصادي و اخراج كارشناسان خارجي، تحفه‌اي الهي بود كه ما از آن غافل بوديم. اكنون اگر دولت و ارتش كالاهاي جهانخواران را خود تحريم كنند و به كوشش و سعي در راه ابتكار بيفزايند، اميد است كه كشور خودكفا شود و از دريوزگي ازدشمن نجات يابد.

و هم در اينجا بايد بيفزايم كه احتياج ما پس از اينهمه عقب‌ماندگي مصنوعي به صنعت هاي بزرگ كشورهاي خارجي حقيقتي است انكارناپذير. و اين به آن معني نيست كه ما بايد در علوم پيشرفته به يكي از دو قطب وابسته شويم.

دولت و ارتش بايد كوشش كنند كه دانشجويان متعهد را در كشورهايي كه صنايع بزرگ پيشرفته را دارند و استعمار و استثمارگر نيستند بفرستند؛ و از فرستادن به امريكا و شوروي و كشورهاي ديگر كه در مسير اين دو قطب هستند احتراز كنند، مگر ان‌شاء‌الله روزي برسد كه اين دو قدرت به اشتباه خود پي‌برند و در مسير انسانيت و انساندوستي و احترام به حقوق ديگران واقع شوند؛ يا ا‌ن‌شاءالله مستضعفان جهان و ملتهاي بيدار و مسلمانان متعهد، آنان را به‌ جاي خود نشانند. به اميد چنين روزي.

Cette guerre, cet embargo économique et l’expulsion des experts étrangers, tout ceci est un don de Dieu auquel nous n’avons pas prêté attention. A présent, si le gouvernement et l’armée mettaient eux-mêmes l’embargo sur les produits des puissances insatiables et concentraient davantage leurs efforts dans l’initiative, on pourrait espérer que le pays accède à l’autosuffisance et soit dispensé de quémander auprès de l’ennemi.

Je dois ajouter ici que le besoin que nous avons des grandes industries des pays étrangers, après toutes ces années de sous-développement artificiel, est irréfutable. Cela ne veut pas dire que, dans le domaine des sciences modernes, nous devrions être dépendants de l’un des deux pôles.

Le gouvernement et l’armée doivent s’efforcer d’envoyer les étudiants engagés dans les pays qui sont dotés de grand industries modernes et qui ne sont ni colonialistes ni oppresseurs. Ils doivent s’abstenir de les envoyer aux Etats-Unis et en Union Soviétique ou dans les pays satellites de ces deux pôles sauf si Dieu le veuille un jour, ces deux puissances réalisent leur erreur et s’engagent dans la voie de l’humanité, des sentiments humanitaires et du respect des droits d’autrui, ou bien, Inshãllãh, ce seront les déshérités du monde, les nations conscientes et les musulmans engagés qui les remettront à leur place. Souhaitons l’avènement d’un tel jour.

Une partie du dernier message de l’Imam Khomeyni

Sources:

Khamenei.ir

Imam Khomeyni, Le dernier message, Ed. Fondation pour l’édition et la publication des œuvres de l’Imam Khomeyni, Téhéran, 2010, PP.78-79.

Article Relatif: