میا ای آفتاب

این شعر از كتاب "یك ماه خون گرفته،‌هفتاد و دو ستاره" سروده شاعر توانای آستان اهل بیت، جناب آقای غلامرضا سازگار است كه به همت جناب آقای حسین فتحی تهیه و تنظیم گردیده است.

میا ای آفتاب

متاب ای ماه امشب، تا نبینم صبح فردا را                  ببار ای اشک تا دریا کنم دامان صحرا را

بریز ای آسمان خون جای باران بر زمین امشب           که پرپر می کند فردا خزان گل های زهرا  را

بگریید ای تمام اهل عالم آن چنان امشب                  که با اشک خود از خجلت برون آرید سقا را

ندای ارجعی دل برده از هفتاد و دو عاشق                 صدای العطش آتش زده اعماق دریا را

وضو گیرید از خون دل خود ای بنی هاشم!                  که بردارید فردا از زمین، قرآن لیلا را

نگهدار ای سکینه! اشک های دیده ی خود را             که در گودال خون فردا بشویی جسم بابا را

میا ای آفتابِ صبح بیرون از افق فردا                          که  با سوز عطش اصغر ندارد تاب گرما را

الهی مهر زندانی شود در سینه ی مشرق                 که در گودالِ خون، زهرا  نبیند ظهر فردا را

بگردید آل یاسین سخت فردا در بیابان ها                    که دریابید زیر خارها گل های طاها را

سپاه حق و باطل صف کشیدند از دو سو میثم           میان این دو صف بشناس دنیا و عقبا را