Fin

بنگر زصبا دامن گل چاک شده

بلبل زجمال گل طربناک شده

در سایه ی گل نشین که بسیار این گل

در خاک فروریزد و ما خاک شده

Ces roses dont le zéphyr froisse la robe de soie

Et dont la splendeur inspire au rossignol maint émoi,

Viens, mon cœur, sous les ombrages, - tandis que nous gisons

Sous la terre, répandront leurs pétales que de fois!

Source: KHAYYAM Omar, Quatrains d’Omar Khayyãm, Traduit par Lazard, éd. Iraniansociety, Téhéran, 2006, PP.171-172.

Galerie Relative: