درویشی را شنیدم که به غاری درنشسته بود و در به روی ازجهانیان بسته و ملوک و اغنیا را درچشم همّت او شوکت و هیبت نمانده
هركه برخود درسوال گشود تا بمیرد نیازمند بود
آز بگذارو پادشاهى كن گردن بى طمع بلند بود
یکی ازملوک آن طرف اشارت کرد که توقّع به کرم اخلاق مردان چنین است که به نمک با ما موافقت کنند. شیخ رضا داد به حکم آن که اجابت دعوت سنّت است. دیگرروزمَلک به عذرقدومش رفت. عابد ازجای برجست و در کنارش گرفت و تلطّف کرد و ثنا گفت. چو غایب شد یکی ا زاصحاب پرسید: شیخ را که چندین ملاطفت امروزبا پادشه که تو کرد ی خلاف عادت بود و دیگرندیدیم. گفت: نشنیده ای که گفته اند
هركه را برسماط بنشستى واجب آمد به خدمتش برخاست
گوش تواند كه همه عمر وى نشنود آوازدف و چنگ و نى
دیده شكیبد زتماشاى باغ بى گل و نسرین به سرآرد دماغ
ورنبود بالش آگنده پر خواب توان كرد خزف زیرسر
ورنبود دلبرهم خوابه پیش دست توان كرد درآغوش خویش
وین شكم بى هنرپیچ پیچ صبرندارد كه بسازد به هیچ
J’ai entendu conter l'histoire d'un derviche qui s'était établi dans une grotte et avait fermé sa porte aux choses de ce monde. Aux yeux de son esprit, rois et sultans étaient pareils aux autres hommes. Ils n'avaient plus accès chez lui.
»Celui qui tend la main mourra dans l'indigence
Domine tes désirs et ne convoite rien
Ta tête, sur ton cou, en sera redressée.»
Un des rois de ces provinces lui fit parvenir ce message: «Nous espérons de la générosité des hommes illustres qu'ils daigneront partager avec nous le pain et le sel.» Le cheikh y consentit; répondre à une invitation était coutume de Mahomet.
Le lendemain, le roi alla lui-même s'excuser auprès de l'ermite pour le dérangement qu'il lui avait causé. Le derviche se leva, prit le roi dans ses bras et le complimenta. Lorsque le souverain ne fut plus en vue, un des disciples du cheikh lui dit:
«Les grandes démonstrations de respect que tu as faites aujourd'hui au roi sont contraires à ton habitude. Peux-tu m'en dire les raisons?»
